Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
müqəttəat — ə. «müqəttə’» c. kəsiklər, kəsilmiş şeylər … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqəddəs — sif. <ər.> 1. din. Allaha aid olan, ilahi, ilahi qüvvəyə malik. Müqəddəs ruh. Müqəddəs su. // Dini sitayişlə əlaqədar yer və ya şeylərin adlarının daimi epiteti kimi işlədilir. Sözüm yoxdur. Xorasan bir müqəddəs yerdir. Ə. H.. <Adil:> … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqəddəm — qoş. <ər.> köhn. 1. Qabaq, əvvəl, irəli (vaxta görə). Üç ay ondan müqəddəm Qori darülmüəllimini bitirmişdim. C. M.. 2. Vacib, daha, irəli, əhəmiyyətli, əfzəl. Bu iş o işdən müqəddəmdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqərrəb — ə. yaxınlaşmış, yaxın. Müqərrəbi dərgah saraya yaxın adam, hökmdarın yaxın adamı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqəşşər — is. <ər.> Qabığı soyulmuş noxud və ya lobya parası; ləpə. Ətə müqəşşər qatmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqəyyəd — <ər.> bax muğayat. <Kərbəlayı Nadirqulu:> . . Kərbəlayı Fatma, balalarımdan müqəyyəd ol! M. Əliyev … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqəddərat — ə. «müqəddər» c. t. tale, qismət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqəvviyat — ə. «müqəvvi» c. bədəni qüvvətləndirən dərmanlar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqəssir — sif. və is. <ər.> 1. Təqsiri olan, günahı olan; təqsirkar, günahkar. <Balaş:> Mən müqəssirəm, Sevil! C. C.. Müqəssirlə üz üzə gələndə İmran kişinin gözlərindən qəzəb yağırdı. M. Hüs.. <Mədəd> özlüyündə Xanpərini müqəssir bilir,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqəvva — is. <ər.> 1. İçi boşaldılıb qurudulmuş heyvan və ya quş gövdəsi; oyuq. Heyvan müqəvvası. Quş müqəvvası. – Gülüstan xala balağın dərisinə otdan samandan təpib, ağacdan qılça qayırıb balağı andıran bir müqəvva düzəltmişdi. S. R.. 2. məc. Quru … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
